ความงาม คือความพอดี ลงตัว สมบูรณ์ กลมกลืน เป็นที่ยอมรับของคนส่วนใหญ่เพราะอิงเกณฑ์คนส่วนใหญ่เลยเป็นปัญหาขึ้นมาเช่น ในยุคนึงผู้หญิงสวยต้องอ้วน สมบูรณ์ มีหน้าท้อง(ค่านิยมฝรั่งยุคโบราณ)
ยุคหนังไทยเริ่มเฟื่องฟูผู้หญิงต้องผมยาวทำผมเกล้ามวยใส่ขนตายาวๆ
ผ่านมาอีกรุ่นผู้หญิงกลายเป็นต้องผอม ขาตะเกียบ อกไข่ดาวตามมาตรฐานนางแบบยุโรปเล่นเอาสาวยุคนั้นต้องลดน้ำหนักลดเอวกัน
ปัจจุบันคนไทยมองว่าคนสวยต้องผิวขาว หุ่นดี ส่วนฝรั่งกลับชอบผิวคล้ำสีน้ำผึ้งแบบไทย
ชนเผ่าหลายกลุ่มคนสวยคนงามต้องสักยันต์ทั่วตัวโดยเฉพาะใบหน้า ปัจจุบันไม่รู้ว่ายังมีคนสักหรือเปล่า
เห็นได้ว่ามันไม่มีเกณฑ์แน่นอนตายตัว เปลี่ยนไปตามเผ่าพันธุ์ ยุคสมัย ส่วนที่ถามว่าความน่าเกลียดเป็นความงามหรือไม่ คนถามอยากลองสักยันต์บนหน้าดูมั้ย
ตัวอย่างความน่าเกลียดที่ถือว่างามก็เจ้าหมาพันธุ์ย่น(สุดๆ)ของจีนที่ผิวย่นเหี่ยวทั้งตัวเหมือนคนแก่แถมยังไม่มีขนอีก ตุ๊กแกบางคนทั้งเกลียดทั้งกลัวแต่ผมว่ามันมีสีสวยงามเป็นเอกลักษณ์โดดเด่นกว่าสัตว์เลื้อยคลานในตระกูลเดียวกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น